رویکرد کشاورزی تلفیقی ضایعات را حذف میکند، استفاده از منابع را به حداکثر میرساند و اکوسیستم های سالم تری را با مخلوط
کردن محصولات زراعی، دام، آبزی پروری و جنگل کاری کشاورزی تقویت میکند. همچنین با کاهش نیاز به مواد شیمیایی، کاهش فرسایش خاک و افزایش حفاظت از آب، تضمین می کند که مزارع در هماهنگی با طبیعت حرکت می کنند.

سیستم کشاورزی تلفیقی از طریق ایجاد جریان های درآمدی متنوع به کشاورزان این امکان را می دهد که منابع درآمد خود را افزایش دهند. چندین بخش کشاورزی با هم می توانند وابستگی به یک محصول خاص یا گونه های دامی خاص را به عنوان منبع درآمد کاهش دهند. این تنوع عالوه بر تثبیت درآمد، بازارهای خاص، فرصت هایی برای ارزش افزوده و ریسک های مالی کمتر ایجاد می کند.
سیستم کشاورزی تلفیقی می تواند درآمد و بهره وری کشاورزی را تا حد زیادی افزایش دهد. کشاورزان می توانند خطرات تولید مربوط به شکست محصول یا تغییرات بازار را با تنوع بخشیدن به فعالیت های کشاورزی خود کاهش دهند. دام و سایر عناصر مرتبط منابع درآمد اضافی را ارائه می دهند. علاوه بر این، سیستم کشاورزی تلفیقی مصرف منابع کارآمد را ترویج می کند، که موجب افزایش عملکرد محصول شده و
سلامت دام را هم بهبود می بخشد. سیستم کشاورزی تلفیقی می تواند به ریشه کنی فقر و توسعه مناطق روستایی در کشوری مانند ایران کمک کند، جایی که میلیون ها نفر برای امرار معاش خود به کشاورزی متکی هستند.

هدف سیستم های کشاورزی تلفیقی افزایش تولید و بهره وری بیشتر در یک سطح محدود از زمین کشاورزی است. فعل و انفعالات
محصول و دام، مانند استفاده از کود حاصل از کود دامی، باعث افزایش عملکرد محصول می شود. محصوالت جانبی و بقایای زراعی در عوض، علوفه عالی گاو را فراهم می کنند. این هم افزایی تولید مزرعه را به طور کلی افزایش می دهد و در نتیجه بازدهی بیشتر و سود مالی بیشتر را به همراه دارد.

امروزه سیستم های کشاورزی تلفیقی به عنوان یک پاسخ انقلابی در کشاورزی دنیا ظاهر شده است ، در کشور ما هم این سیستم کشاورزی برای اقتصاد و معیشت مردم و برای بهبود پایداری، بهره وری و انعطاف پذیری کشاورزی بسیار ضروری است. در ایران، مشکلات متعددی در مورد پایداری کشاورزی وجود دارد، مانند خاک تخریب شده، منابع کمیاب آب و محیط های کشاورزی آسیب دیده. سیستم های کشاورزی تلفیقی از طریق حمایت از ادغام فعالیت های کشاورزی، مدیریت حیوانات و مدیریت منابع، در واقع از کشاورزی پایدار پشتیبانی می کند. روش هم افزایی با حفظ حاصلخیزی خاک، افزایش اثربخشی مصرف آب، کاهش ورودی های شیمیایی و کاهش
ورودی های مزرعه، نظارت کلی محیط زیست را نیز افزایش میدهد. در ایران، توجه به کشاورزی پایدار برای امنیت غذایی طولانی مدت و
حفاظت از محیط زیست بسیارضروری است.

در سیستم های کشاورزی تلفیقی ، فروش محصول زراعی منبع اصلی درآمد است. بسته به متغیرهایی از جمله آب و هوا، نوع خاک و تقاضای بازار، کشاورزان محصولات متنوعی از جمله غلات، سبزیجات، میوه ها و محصولاتی با نقد شوندگی بالا تولید میکنند.

یکی از عناصر کلیدی سیستم کشاورزی تلفیقی، دامپروری است که به تولید غذا و درآمد زایی کمک می کند. بز، گوسفند،گاو،
شیلات و طیور نمونه هایی از دام های رایج هستند.

محصولات باغبانی با ارائه محصولات مرغوب، ارزش مزرعه را افزایش می دهد. علاوه بر این، آنها از پایداری مزارع و محیط زیست با افزایش سلامت اکوسیستم و تنوع زیستی کل کشاورزی حمایت می کنند.

سیستم کشاورزی تلفیقی ، شیوه های کشاورزی پایدار و کارآمد را ترویج میکنند، ضایعات را به حداقل میرسانند، استفاده از منابع را به حداکثر میرسانند، و اثرات زیست محیطی را کاهش میدهند و به همین دلایل سیستم کشاورزی تلفیقی برای رسیدگی به چالش های کشاورزی امروزی ضروری است.

در حالی که سیستم های کشاورزی تلفیقی میتوانند شیوه های ارگانیک را در خود بگنجانند، اما به کشاورزی ارگانیک محدود نمیشود. شیوههای کشاورزی متعارف و پایدار نیز میتوانند در یک سیستم کشاورزی تلفیقی ادغام شوند.

بله، اصول سیستم های کشاورزی تلفیقی را می توان با عملیات کشاورزی در مقیاس کوچک تطبیق داد. سیستم های کشاورزی تلفیقی می تواند به ویژه برای مالکان کوچک مفید باشد زیرا به آنها اجازه می دهد تا با استفاده از فعالیت های گوناگون، تنوع درآمد را به حداکثر برسانند.